Cest BON.
Wat kan naar huis gaan goed voelen en tegelijkertijd bekruipt me nu alweer het gevoel van de sleur. Zie ik mezelf over een paar weken wel weer gaan. Spaans leren oid. Intership doen. De vrijheid die ik nu ervaar is geweldig. De muziek staat aan, de medepassagier, een hele toffe gozer uit Namibië en vriend van de Duitse chauffeur voor me slaapt. De muziek wisselt van Justin Timerlake, metall, T.I tot aan Duitse pop/rap. Een heel verschil met mijn heenreis. Zo rijden we al vanaf 12.00u rond dans le Nord en komen we zo voorbij Lille met als eindbestemming Schiphol Amsterdam.
De wegen van mijn collega op ecolonie, reismaat, festivalbuddy, mede Anarchist scheidden gisteren zo rond 13.00h. Ik werd afgezet in Grenoble na een toffe nacht feesten. Vanaf dat moment moest ik liften. Natuurlijk nerveus, zonder enige ervaring en het enige Frans wat tevens een stopwoord is geworden is Cest BON en qui qui. Gelukkig veel tips gekregen tijdens het werken.
Afiin, Manuel ging wandelen in de Alpen. Ik zou vanaf dat moment verder gaan richting Nederland... Bij de MAC in Grenoble heb ik via BlaBla car een lift geboekt voor 19euro naar Dijon. In de auto een hotel gebeld en geboekt. Tres bien, insie outsie.....Na drie nachten op een autostoel slapen voelt een bed hemels aan, echt waar. Gelukkig kreeg zaterdagavond een dikke vette deken van andere campinggasten na een gezellige lunch samen. Daarna de avond gefeest en tegen middernacht lag ik in de auto. De volgende ochtend schrok ik wakker...Klop Klop. Ben je wakker? We gaan vliegen. Verdwaasd en met een licht hoofd zei ik jaaaaa nstuurlijk. Gaat het dan echt gebeuren? Een tendumvluvht van 1000m hoogte. Het gevoel hebben dat je kan vliegen, zweven en los zijn van de aarde. Dat zoiets dan kan en mag met iemand die ik niet ken. Helaas ging die vlieger niet op. Tijdens het wachten in de rij besloot de organisatie het af te gelasten.
Wie is Kees van de telegraaf? Life is a journey, make sure you never regret. Create yourself to inspire. Station Westervoort....
Volgend jaar beter. Ik heb wel een tof t shirt gekregen van de organisatie. Wat erop staat geen idee, het heeft me wel 3 lifts bezorgd. Dat alles gratis.
Nog iets wat me extreem verbaasde. Vanmorgen rond half 10, liep ik een of andere intermache binnen in Dijon, een hele grote supermarkt in Frankrijk. Moest ik mn tassen afgeven bij de balie van de security gast. Ik dacht even ik sta op t vliegveld ofzo, mijn tassen af te geven. Helaas kreeg ik enkel een nummertje. Nummer 20. Zo mocht ik de winkel in even wat proviand halen voor onderweg...
Wat kan naar huis gaan goed voelen en tegelijkertijd bekruipt me nu alweer het gevoel van de sleur. Zie ik mezelf over een paar weken wel weer gaan. Spaans leren oid. Intership doen. De vrijheid die ik nu ervaar is geweldig. De muziek staat aan, de medepassagier, een hele toffe gozer uit Namibië en vriend van de Duitse chauffeur voor me slaapt. De muziek wisselt van Justin Timerlake, metall, T.I tot aan Duitse pop/rap. Een heel verschil met mijn heenreis. Zo rijden we al vanaf 12.00u rond dans le Nord en komen we zo voorbij Lille met als eindbestemming Schiphol Amsterdam.
De wegen van mijn collega op ecolonie, reismaat, festivalbuddy, mede Anarchist scheidden gisteren zo rond 13.00h. Ik werd afgezet in Grenoble na een toffe nacht feesten. Vanaf dat moment moest ik liften. Natuurlijk nerveus, zonder enige ervaring en het enige Frans wat tevens een stopwoord is geworden is Cest BON en qui qui. Gelukkig veel tips gekregen tijdens het werken.
Afiin, Manuel ging wandelen in de Alpen. Ik zou vanaf dat moment verder gaan richting Nederland... Bij de MAC in Grenoble heb ik via BlaBla car een lift geboekt voor 19euro naar Dijon. In de auto een hotel gebeld en geboekt. Tres bien, insie outsie.....Na drie nachten op een autostoel slapen voelt een bed hemels aan, echt waar. Gelukkig kreeg zaterdagavond een dikke vette deken van andere campinggasten na een gezellige lunch samen. Daarna de avond gefeest en tegen middernacht lag ik in de auto. De volgende ochtend schrok ik wakker...Klop Klop. Ben je wakker? We gaan vliegen. Verdwaasd en met een licht hoofd zei ik jaaaaa nstuurlijk. Gaat het dan echt gebeuren? Een tendumvluvht van 1000m hoogte. Het gevoel hebben dat je kan vliegen, zweven en los zijn van de aarde. Dat zoiets dan kan en mag met iemand die ik niet ken. Helaas ging die vlieger niet op. Tijdens het wachten in de rij besloot de organisatie het af te gelasten.
Wie is Kees van de telegraaf? Life is a journey, make sure you never regret. Create yourself to inspire. Station Westervoort....
Volgend jaar beter. Ik heb wel een tof t shirt gekregen van de organisatie. Wat erop staat geen idee, het heeft me wel 3 lifts bezorgd. Dat alles gratis.
Nog iets wat me extreem verbaasde. Vanmorgen rond half 10, liep ik een of andere intermache binnen in Dijon, een hele grote supermarkt in Frankrijk. Moest ik mn tassen afgeven bij de balie van de security gast. Ik dacht even ik sta op t vliegveld ofzo, mijn tassen af te geven. Helaas kreeg ik enkel een nummertje. Nummer 20. Zo mocht ik de winkel in even wat proviand halen voor onderweg...